Μεταπολίτευση – Δημοκρατικοί αγώνες

Στις πρώτες εκλογές μετά τη Μεταπολίτευση το 1974 ήταν ξανά υποψήφιος βουλευτής, με το ψηφοδέλτιο της Ενωμένης Αριστεράς, παίρνοντας 999 σταυρούς και συνυποψήφιους τους Αγγελάκη-Καούνη Μαρία, Μιχελιουδάκη Παύλο και Χιωτάκη Κώστα. Το 1977 είναι ξανά υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και συνυποψήφιους τους Λευτέρη Ηλιάκη, Ιωάννα Καρυστιάνη και Κώστα Χιωτάκη.


Στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 15 Οκτωβρίου1978 ο Κοντουδάκης ήταν και πάλι υποψήφιος για το Δήμο Χανίων του συνδυασμού «Δημοτική Αναγέννηση» με επικεφαλής υποψήφιο δήμαρχο τον Κώστα Χιωτάκη.

Το 1985 αναγνωρίζεται σαν αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, σαν μέλος των ανταρτικών ομάδων του ΕΑΜ.

To Σεπτέμβριο του 1991 καλείται δύο φορές από τη Νομαρχία να παραλάβει το δίπλωμα και το μετάλλιο γι’ αυτή του την προσφορά1. Ο Κοντουδάκης τους αγνοεί και τη δεύτερη φορά στην έγγραφη απάντηση του αναφέρει: «Πήρα πριν λίγες μέρες για δεύτερη φορά, πρόσκληση της Νομαρχίας “για την παραλαβή αναμνηστικού μεταλλίου κ.λπ”. Δεν είχα απαντήσει στην πρώτη και ήταν δικαιολογημένη η δεύτερη μήπως δεν είχα λάβει γνώση και χάσω τη δόξα. Ανάλογη πρόσκληση, για άλλη περίοδο, είχα πάρει πριν 2-3 χρόνια και είχα στείλει λιγόλογη απάντηση, νομίζοντας πως ίσως θα βρίσκεται σε κανένα συρτάρι αρμόδιων υπηρεσιών σας. Αν φταίω εγώ γι’ αυτά ζητώ συγγνώμη. Για το θέμα λοιπόν πρέπει να σας πω πως έχω περάσει την παιδική μου ηλικία και δε μου χρειάζονται λιλιά και χρωματιστές χάντρες για να παίζω, ούτε δόξες για να υπηρετώ οποιουσδήποτε σκοπούς και σκοπιμότητες. Τώρα: οι δοξασμένοι, οι αδόξαστοι και οι δοξάζοντες υπεύθυνοι και ανεύθυνοι ας καμαρώνουν; για το κατάντημα του ανθρώπου της εποχής που ζούμε». Τούτα τα προφητικά και περήφανα λόγια του ασυμβίβαστου αγωνιστή είναι η καλύτερη απάντηση στους οσφυοκάμπτες της εξουσίας και των μνημονίων που έχουν ξεπουλήσει την πατρίδα και κάθε έννοια που έχει σχέση με την Αριστερά.



Σε αναφορά του στον Κήρυκα (20/07/1988), ο συναγωνιστής του από την περίοδο της Κατοχής, δικηγόρος Γιάννης Κουμής (συνιδρυτής της ΠΟΕΝ), αποκαλεί τον φιλόλογο Γ. Κοντουδάκη από τους μεγάλους αγωνιστές της αριστεράς, γνωστό για την ιδεολογική του συνέπεια, ευρυμάθεια και την ευφυΐα του. Το 1991, μετά το 13ο Συνέδριό του, που το ΚΚΕ αποφασίζει να αποχωρήσει από το «Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου», ο Κοντουδάκης παραμένει σ’ αυτόν.



Μετά τη μεταπολίτευση έζησε και εργάστηκε στο χωριό του ως αγρότης. Είχε γίνει ένα με τη μάνα γη. Μέχρι το τέλος της ζωής του έκανε ΜΕΡΟΝΥΧΤΟΚΑΜΑΤΑ, όπως του άρεσε να λέει. Ήταν εργάτης γης, ένας οικολόγος της σκέψης και της δράσης. Η αφοσίωση, η πίστη στον αγώνα και τα ιδανικά της αριστεράς, η ανιδιοτέλεια, η τιμιότητα, η καλοσύνη, η φιλία, η αλληλεγγύη, καθρεπτίζοταν στη ζωή και τη δράση του. Η θέληση του ακόμη και πάνω από το ανθρώπινο μέτρο και η καθαρή πολιτική του συμπεριφορά ήταν συστατικά στοιχεία του αγωνιστή Κοντουδάκη.

Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Αλέκου Αλαβάνου στο αποχαιρετιστήριο μήνυμα στο τελευταίο ταξίδι του: «Την τελευταία φορά που τον συνάντησα, ήταν στην προεκλογική συγκέντρωση του 2004 στο Δημαρχείο, όταν υπήρξε μια τηλεφωνική απειλή για βόμβα. Ανεβήκαμε με μια ντουντούκα σ’ ένα Datsun της Κυδωνίας για ένα σύντομο χαιρετισμό στον κόσμο και ο σύντροφος Κοντουδάκης ήθελε παρά την ηλικία του να σκαρφαλώσει και αυτός στην καρότσα». Ενός αριστερού με ακλόνητη πίστη στις αιώνιες ανθρώπινες ηθικές αξίες. Ήταν ταυτισμένος με τα ιδανικά της Αριστεράς, της Ειρήνης, της δικαιοσύνης. Μιλούσε για τις πανανθρώπινες αξίες που ξεφτίζουν, για τους πολέμους, για τον βάρβαρο καπιταλισμό και τον νεοφιλελευθερισμό, την παγκοσμιοποίηση και τις συνέπειές της στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Ο Κοντουδάκης εν τέλει υπήρξε μια προσωπικότητα που καθώς διαμορφωνόταν μέσα στο χρόνο στον πυρήνα της συνυπήρχαν ο στρατευμένος κομμουνιστής και ο πνευματικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος που δεν έπαψε ποτέ να αναζητά τις σχέσεις των κοινωνικών υποκειμένων να αναστοχάζεται τις ανθρώπινες αξίες μέσα στο χρόνο, αλλά και ν’ αντιμετωπίζει με κριτική διάθεση την υπόθεση της Αριστεράς, αυτή τη μεγάλη συλλογικότητα στην οποία έταξε εαυτόν. Σήμερα στην εποχή της ευτέλειας, περισσότερο από ποτέ, μας χρειάζονται πρότυπα σαν του Γιάγκου Κοντουδάκη.


1 Αρχείο Γιάν. Κοντουδάκη, Έγγραφο Νομαρχίας Χανίων, Απάντηση Κοντουδάκη.